Opknappen Mitterreither-orgel dorpskerk Woubrugge

De mannen van orgelbouwer Van
 Vulpen zijn begonnen met het losmaken  aan de 
ruim duizend pijpen, sommige wel
 2,5 meter lang en 25 kilo zwaar. En 
de rest van de week zullen ze in
 touw zijn om de rest van het in 1794
 gebouwde instrument uit elkaar te
halen en naar de werkplaats in 
Utrecht over te brengen.
 Daar vindt de restauratie plaats en 
zal op zeker moment worden uitgeprobeerd 
of het instrument zijn verfijnde
 kleur al een beetje terugkrijgt.
Toen directeur Adjan Smitsman
  even speelde op het werk van Johannes Mitterreither
 merkte hij dat orgel wat ’dof, mat en
 vermoeid klonk’. Toch had het wel
 iets heel bijzonders. Heel in de verte
 hoorde je hoe het ooit moet hebben 
geklonken.”
Hoe dat precies was, is volgens 
hem moeilijk te omschrijven: „Maar
als je er vanuit gaat dat bij dit soort
orgels zien en horen onlosmakelijk
 met elkaar verbonden zijn, geeft het
zeer bijzondere uiterlijk een idee
 van een kleurrijke, veelkleurige
klank, slank, fris en intiem klinkend.” 
Anno 2021 is het instrument helemaal 
vervallen. Zo hebben Smitsman
en zijn mannen ’zelden een orgel
 meegemaakt dat zo aan restauratie
 toe was.’ Van de scheefgezakte orgelkast
vol kieren en scheuren tot de 
hier en daar beschadigde en zeer 
vervuilde pijpen.
 Ook de lekkende ’windladen’ deden
 de klank geen goed: als het goed
 is geven die precies de hoeveelheid
lucht door die de organist voor ogen 
heeft. Maar bij lekkages zit dat er
 natuurlijk niet in.
 De restauratie gaat een jaar duren,
 maar voor mensen die meedoen aan 
de actie Adopteer een orgelpijp
wordt tussendoor een excursie georganiseerd.
 En het aantal adoptieouders
 groeit met de week: inmiddels
 zijn het honderd. Samen zijn ze
 goed voor 30.000 euro.
 De orgelbouwer werkt daar graag
 aan mee, zeker bij zo’n pronkjuweel
als dit: „Ook de vorm van de orgelkast
is heel bijzonder. Het ronde
midden gedeelte is vrij traditioneel,
maar dat de pijpen aan de zijkanten
 45 graden zijn gedraaid geeft een
 bijzonder effect dat je zelden of
 nooit ziet. Ook de enorme stukken
 snijwerk aan de zijkant zijn heel bijzonder. 
De trompetten, de harp en
vooral de vele bloemen. En het heeft 
ook nog zijn originele verf, ontdekte 
Monumentenzorg.’’